Kita selalu mendengar ungkapan; ulama adalah pewaris nabi-nabi. Ungkapan yang dipetik daripada hadis Nabi SAW sebagai satu simbol peranan yang mesti dimainkan oleh para ulama sepanjang zaman. Iaitu memainkan peranan nabi-nabi sebagai penegak kebenaran agama Allah di mana-mana sahaja berada. Ulama bukan sahaja dengan adanya ilmu di dada, ulama bukan sahaja dengan adanya sijil berjela-jela, ulama yang sebenar ialah mereka yang menyampaikan ilmu petunjuk Allah, beramal dan berjuang untuk menegakkan agama-Nya di tengah-tengah masyarakat termasuk berdepan dengan kerajaan pada zaman masing-masing tanpa takut celaan orang yang mencela.
Sebaik-baik contoh ulama yang patut diambil
teladan ialah mereka yang telah mati di dalam perjuangan, orang yang
masih hidup belum lagi diketahui kesudahannya. Di sini saya tertarik
dengan kisah perjuangan seorang ulama yang terkenal lebih daripada lapan
abad yang lalu beliau ialah Al-Izz bin Abdussalam. Beliau bukan sahaja
seorang ulama yang alim di dalam ilmu-ilmu Islam dalam masa yang sama
beramal dengan ilmunya dan berjuang untuk menegakkan uagama Allah pada
zamannya.
Al-Izz bin Abdussalam ialah Abu Muhammad Izzuddin Abdul
Aziz bin Abdussalam dilahirkan di Damsyik pada tahun 577 H. Beliau
hidup pada zaman umat Islam berada dalam keadaan lemah akibat terpesona
dengan kemewahan dunia dan pertelingkahan sesama sendiri sehingga
jatuhnya beberapa wilayah di tangan tentera salib. Beliau merupakan
seorang ulama yang terkenal dalam pelbagai lapangan ilmu khususnya fiqh
dalam mazhab Syafie. Antara karangan beliau yang masyhur ialah kitab
Qawaidul al-Ahkam fi Masalihilanaam. Akan tetapi beliau lebih dikenali
dengan keberanian dan ketegasannya di dalam hukum-hakam agama.
Pengaruhnya
sangat kuat di dalam masyarakat; pernah berlaku, beliau telah
memberikan fatwa di dalam satu khutbah yang disampaikan olehnya di Jami'
Umawi yang mengharamkan penjualan senjata kepada orang-orang Kristian
kerana mereka menggunakannya untuk menyerang umat Islam. Fatwanya ini
tidak disenangi oleh kerajaan kerana ia perniagaan yang menguntungkan
kroni-kroni di zaman itu, lalu beliau dilarang untuk memberikan khutbah.
Tindakan ini menyebabkan kebangkitan rakyat berdiri di belakangnya
sehingga kerajaan terpaksa melantiknya kembali sebagai pengkhutbah di
masjid yang sangat terkenal itu.
Pada zamannya umat Islam bukan
sahaja diuji di dalam Perang Salib bahkan juga mereka berdepan dengan
keganasan tentera Tatar yang melakukan kerosakan dengan pembunuhan yang
membuta tuli, merobohkan masjid-masjid dan menghancurkan kitab-kitab
yang dikarang oleh ulama dengan menghumbankannya di dalam sungai Furat
untuk dijadikan jambatan, sehingga airnya bertukar menjadi hitam kerana
dakwat yang keluar daripadanya. Setelah kota Baghdad jatuh di tangan
mereka, kota-kota Islam lain pula dijadikan sasaran.
Umat Islam
berada dalam keadaan yang terumbang-ambing, yang tinggal hanya
kerajaan-kerajaan Islam yang masih lagi bertahan antaranya ialah
kerajaan Islam Mamalik yang dipimpin oleh sultan-sultan yang terkenal
dengan pemerintahan yang zalim, lupa daratan dengan menjadikan amanah
kepimpinan sebagai wasilah untuk mengumpul kekayaan, harta benda negara
digunakan untuk berfoya-foya. Di antara sultan-sultan ini ialah Sultan
al-Muzaffar Saifuddin Qutuz yang telah berjaya menyatukan mereka dengan
menjadikan Mesir sebagai pusat pemerintahan.
Al-Izz bin
Abdussalam mengajak umat Islam supaya bangkit berjihad pada jalan Allah
untuk menghalang kemaraan tentera Tatar, seruannya ini disahut oleh
Sultan Qutuz lalu beliau mengeluarkan arahan supaya cukai diambil
daripada rakyat untuk menampung kos perbelanjaan perang. Arahannya ini
disokong oleh ulama-ulama yang memberikan fatwa keharusannya di atas
alasan darurat, kerana hukum asal mengambil cukai daripada rakyat adalah
dilarang sama sekali. Di dalam satu majlis yang dihadiri oleh Sultan
Qutuz, A-Izz bin Abdussalam menyatakan dengan tegas adalah haram sama
sekali kepada kerajaan untuk mengambil cukai daripada rakyat selagi
harta negara masih ada dan wajib diambil harta kekayaan daripada sultan
yang ada di istana-istana dan harta menteri-menterinya dahulu sebelum
diambil daripada rakyat.
Bahkan batang tubuh sultan juga mesti
dijual kerana beliau ialah seorang hamba. Seorang ulama yang berada di
dalam majlis itu menyingsingkan jubahnya kerana takut percikan darah
Al-Izz bin Abdussalam terkena padanya jika sultan memenggal kepalanya.
Beliau membawa sultan ke pasar untuk dijual tetapi tiada siapa yang mahu
membelinya dan akhirnya beliau dikekalkan jawatannya sebagai sultan.
Keberanian yang ditunjukkan oleh ulama ini telah menjadi inspirasi
kejayaan umat Islam mengalahkan tentera Tatar di dalam peperangan Ain
Jalut yang berlaku pada bulan Ramadhan. Jasa yang dilakukan oleh Al-Izz
bin Abdussalam ini sehingga beliau digelar sebagai Sultan Ulama dan
Penjual Sultan.
Sejarah yang lalu tidak ada bezanya dengan apa
yang berlaku kepada umat Islam di zaman ini. Watak adalah sama cuma
pelakonnya sahaja berbeza. Sifat tamak dan salahguna kuasa oleh golongan
pemerintah wujud di sepanjang zaman.
Saya teringat kisah
sejarah ini apabila melihat suasana yang berlaku di dalam negara kita
pada hari ini. Setiap lapisan rakyat membicarakan soal kesempitan hidup
akibat daripada kenaikan kos sara hidup yang begitu ketara. Kenaikan
harga barang keperluan, tol, tariff elektrik dan GST menjadi tajuk
perbualan utama. Daripada rakyat yang tinggal di kampung-kampung
sehinggalah kepada golongan cendekiawan, mufti dan pegawai-pegawai
tinggi kerajaan.
Himpunan TURUN oleh anak muda yang diadakan
pada malam sambutan tahun baru yang lepas adalah satu bentuk luahan
perasaan akibat kesempitan hidup yang berlaku. Mereka bukannya mahu
menggulingkan kerajaan dengan cara yang dimomokkan oleh media walaupun
kerajaan yang dipilih masih dipersoalkan oleh rakyat dari segi moralnya.
Kerajaan yang ada pada pada hari ini tidak amanah di dalam
menggurus kekayaan negara. Saban tahun laporan audit negara yang
dikeluarkan mendedahkan ratusan juta ketirisan dan penyelewangan harta
rakyat. Adalah zalim meletakkan pelbagai bebanan bayaran, cukai,
peraturan kewangan ke atas rakyat dalam masa yang sama kewangan negara
diurus dengan penuh pembaziran, ketirisan dan salah guna kuasa. Pada
saat rakyat diajak supaya berjimat cermat pemimpin-pemimpin negara
bermewah-mewah dengan parti-parti. Jika ulama diam membisu dan hanya
menjadi pak angguk biarlah anak muda bangkit untuk memberikan nasihat
dan teguran kepada kerajaan.
Jikalau Al-Izz bin Abdussalam
mengfatwakan supaya harta benda pemimpin negara dilelongkan untuk
meringankan beban rakyat, saya tertunggu-tunggu mufti-mufti di Malaysia
memberikan fatwa supaya pemimpin negara melelongkan harta benda mereka
untuk meringankan beban rakyat. Bila agaknya ianya akan berlaku?
Timbalan Ketua Dewan Pemuda PAS Malaysia
Tiada ulasan:
Catat Ulasan